Czas na wodór

Trzem koncernom chodzi o zwiększenie dostępności transportu wodorowego, poprzez realizację programów wodorowej mobilności w kilku krajach Europy. Celem tej współpracy jest stworzenie zintegrowanych wodorowych ekosystemów, które pozwolą skoordynować wzrost dostępności wodoru, ze wzrostem zapotrzebowania na pojazdy.

Toyota Motor Europe – producent wodorowego modelu Mirai, Air Liquide - producent gazów przemysłowych, m.in. wodoru oraz portugalska firma CaetanoBus, produkująca wodorowy autobus H2.City Gold, napędzany ogniwami paliwowymi Toyoty, podpisały porozumienie o wspólnym opracowaniu infrastruktury i flot pojazdów. Zarówno osobowych, jak i dostawczych oraz ciężarowych. Wszystkim trzem firmom zależy na przyspieszeniu rozwoju lokalnych ekosystemów wodorowych, opartych na różnych zastosowaniach wodoru w transporcie, bez których nie będzie możliwy postęp w popularyzacji napędów wodorowych.

Wszystkie trzy firmy, wzajemnie wykorzystają swoje technologie oraz doświadczenie do budowy całego łańcucha transportu wodorowego, począwszy od produkcji, dystrybucji i tankowania produkowanego bezemisyjnie lub niskoemisyjnie wodoru, aż po wdrożenie technologii wodorowych do różnych typów pojazdów.

Początkowo Toyota i CaetanoBus skupią się na autobusach, lekkich pojazdach użytkowych i samochodach osobowych, a w następnej kolejności zajmą się przyspieszeniem komercjalizacji napędu wodorowego w dużych samochodach ciężarowych. I trzeba przyznać, że to ostatnie będzie najtrudniejszym zadaniem, ze względu na znaczną masę tego rodzaju pojazdów oraz kompletnych układów napędowych, zasilanych wodorem.

Budowa tzw. ekosystemów wodorowych w Europie jest kluczowym krokiem dla zwiększenia popytu na pojazdy z wodorowym napędem oraz ułatwienia dostępu do wodoru jako paliwa. Wspólne działania trzech firm obejmą rozbudowę infrastruktury i sieci stacji tankowania, a także opracowanie kompleksowej oferty na pojazdy - w tym leasingu i obsługi serwisowej, dla klientów takich jak firmy taksówkarskie, operatorzy flot czy władze lokalne.

Głównym celem jest osiągnięcie na tyle znaczącego poziomu rozwoju flot pojazdów wodorowych i dostępności infrastruktury tankowania, aby dalej mogły już rozwijać się same, na zasadach rynkowych. Czyli de facto – zapoczątkowanie szeroko dostępnej, wodorowej mobilności.

Jak podkreślają przedstawiciele trzech koncernów - produkowany niskoemisyjnie wodór jest kluczowym czynnikiem, umożliwiającym transformację energetyczną i ograniczenie emisji CO2 w branży transportowej. Bez połączenia sił wielkich koncernów, zadanie byłoby nierealne do zrealizowania, nawet dla tak potężnego rynkowego gracza, jak Toyota. Połączenie najmocniejszych stron każdego z partnerów sprawi, że brakujące elementy skomplikowanej układanki, jaką jest wprowadzenie na rynek zupełnie nowej technologii oraz nowego rodzaju paliw, zostaną wreszcie uzupełnione.

Toyota chce spopularyzować rozwój technologii wodorowych w gospodarce, a we współpracy z dużymi partnerami ma szansę znacząco przyspieszyć ten proces. W efekcie doprowadzi to do obniżenia kosztów produkcji wodoru oraz budowania infrastruktury, niezbędnej do jego produkcji i dystrybucji, a także zwiększy opłacalność jego przyszłych zastosowań – zwłaszcza w transporcie.

Można się spodziewać, że już w najbliższych latach będziemy obserwować znaczne wzmocnienie roli nowych form energii, zwłaszcza wodoru. Także w Polsce zapowiadany jest rozwój technologii wodorowych, które będzie można zastosować w transporcie. Wielkoskalową produkcją zielonego wodoru ma zająć się m. in. należąca do Grupy LOTOS rafineria w Gdańsku. W planach jest także uruchomienie dwóch stacji tankowania wodoru – w Warszawie i Gdańsku.