Γιατί τα αυτόνομα αυτοκίνητα, δε θα είναι αυτόνομα;

Από τότε που ο John F Kennedy ανακοίνωσε τον εξωπραγματικό στόχο του να στείλει έναν Αμερικανό στο φεγγάρι, κανένα άλλο επίτευγμα δεν έχει κεντρίσει τόσο την ανθρώπινη φαντασία όσο η δημιουργία ενός πλήρους αυτόνομου οχήματος.

Κι είναι απολύτως κατανοητό! Οι ειδικοί αναφέρουν πως τα αυτόνομα αυτοκίνητα θα έχουν θεαματικά αποτελέσματα: από τη μείωση των ατυχημάτων σχεδόν στο μηδέν, μέχρι την απελευθέρωση δισεκατομμυρίων τετραγωνικών μέτρων πυκνοκατοικημένων πόλεων, αλλά ακόμη και την αφάνιση του φαινομένου της κυκλοφοριακής συμφόρησης! Επίσης, θεωρείται ότι τα αυτόνομα οχήματα έχουν τη δυνατότητα να φέρουν μια επανάσταση στη βιομηχανία, τις πόλεις και τη ζωή μας.

Τα παραπάνω μπορεί να ισχύουν, αλλά στην πραγματικότητα θα πάρει αρκετό καιρό για να δούμε κάποιο ουσιαστικό αποτέλεσμα. Εκτός κι αν δράσουμε εγκαίρως. Πρέπει άμεσα να βρούμε λύσεις πέρα από τα ίδια τα αυτόνομα οχήματα, σε σχέση με το πώς θα λειτουργούν και θα τα χρησιμοποιούμε.

Ο πρώτος λόγος είναι να εξασφαλίσουμε τον ασφαλή τρόπο χειρισμό των αυτόνομων αυτοκινήτων, καθώς επίσης να αλλάξουμε τα οδικά δίκτυα που μέχρι τώρα είχαν φτιαχτεί με βάση τον άνθρωπο ως οδηγό. Αυτές οι αλλαγές θα πρέπει να διευκολύνουν τις "αδυναμίες" των αυτόνομων οχημάτων, όπως για παράδειγμα τη μη δυνατότητα αναγνώρισης χειρονομιών κάποιου εργάτη στο δρόμο, αλλά, από την άλλη, να εκμεταλλευτούμε τα πλεονεκτήματά τους, π.χ. το ότι δεν έχουν θέμα με τα τυφλά σημεία.

Αυτό είναι ένα τεράστιο έργο, οπότε μια πρακτική λύση θα ήταν να ξεκινήσουμε με κάποιες, λίγες περιοχές επιλεκτικά, μετατρέποντάς τις σε ζώνες αυτόνομων οχημάτων και να τις εξαπλώσουμε σταδιακά.

Ακόμη και με αυτήν την προσέγγιση, το συγκεκριμένο έργο παραμένει μια πρόκληση. Γι' αυτό κι είναι πολύ σημαντικό να ξεκινήσουμε από τώρα, προβλέποντας τις απαιτούμενες αλλαγές των υποδομών που χρειάζονται οι στόλοι των αυτόνομων οχημάτων κι ενσωματώνοντάς τις στο σχεδιασμό των ρυθμιστικών αρχών.

Ο δεύτερος λόγος είναι ότι τα αυτόνομα οχήματα, μόνο αυτόνομα δεν θα είναι! Πιο συγκεκριμένα, αν και κάποια οχήματα θα είναι πλήρως αυτόνομα, αυτό δεν θα ισχύει στο σύνολό τους. Για παράδειγμα, μερικά από τα αυτόνομα οχήματα θα ανήκουν σε στόλους μεταφοράς επιβατών (τύπου κατηγορίας ταξί), είτε πρόκειται για εταιρείες που εξυπηρετούν μεμονωμένους επιβάτες (ride-hailing) είτε για εταιρείες που συνδυάζουν τη μεταφορά πολλαπλών επιβατών ανά διαδρομή (ride-sharing).

Σε αυτό το πλαίσιο, η διαθεσιμότητα, η δυναμική κι η αξιοπιστία του δικτύου των αυτόνομων αυτοκινήτων, θα καθορίζονται όχι μόνο από τα οχήματα, αλλά κι από την ύπαρξη μιας ευρύτερης υποδομής υπηρεσιών. Επίσης, μια τέτοια υποδομή είναι απαραίτητη για να διασφαλίζει την καθαριότητα, την ασφάλεια και την πλήρη φόρτιση των αυτόνομων οχημάτων της κατηγορίας τύπου ταξί.

Για να γίνει πιο απλή και προσιτή η δημιουργία ενός τέτοιου συστήματος έχουν αρχίσει να προκύπτουν διάφορες μορφές συνεργασίας.

Τα συμπεράσματα που μπορούν να αντληθούν;

Εταιρείες αυτοκινήτων, τεχνολογίας και διαχείρισης στόλων, μαζί με δημόσιους οργανισμούς, θα πρέπει να συνεργαστούν στενά τους επόμενους μήνες και, ίσως, χρόνια. Μόνο τότε το όνειρο των στόλων αυτόνομων οχημάτων μπορεί να γίνει πραγματικότητα.

Με λίγα λόγια, η εποχή της αυτονομίας των οχημάτων, δεν θα είναι και ιδιαίτερα... αυτόνομη.